Depresja

Depresja jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych chorób we współczesnym świecie. Poza smutkiem czy obniżonym nastrojem dla depresji charakterystyczne są spadek motywacji i energii do działania, męczliwość, trudność w cieszeniu się z aktywności, które kiedyś dawały radość, bezsenność lub nadmierna potrzeba snu, poczucie bezwartościowości i winy. U nastolatków depresja przybiera często postać problemów wychowawczych. Czasami depresji towarzyszą myśli i próby samobójcze.

Nieleczenie depresji najprawdopodobniej doprowadzi do jej nawrotu. Psychoterapia jak i farmakoterapia w leczeniu depresji są skuteczne! Mogą stanowić alternatywne sposoby leczenia, jak i się wzajemnie uzupełniać. Psychoterapia w większym stopniu niż same leki zapobiega nawrotom depresji. Leczenie w szpitalu jest wskazane, gdy pacjent nie ma motywacji do terapii a przy tym zagraża swojemu życiu, np. nie je, podejmuje próby samobójcze, lub towarzyszą mu omamy (halucynacje) lub urojenia.

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) depresji ma na celu rozpoznanie zniekształconych, nieadekwatnych przekonań i zachowań, które doprowadziły do/ podtrzymują depresję i zastąpienie ich takimi, które pozwolą lepiej się przystosować. Terapia CBT jest skupiona przede wszystkim na rozwiązaniu bieżących problemów i osiągnięciu określonego celu. Jest jedną z krótszych form terapii (zwykle 10-12 spotkań). W trakcie sesji ma miejsce ścisła współpraca pomiędzy klientem a psychoterapeutą: ustalają razem cele i plan spotkania, zadania domowe, analizują trudności, oceniają postępy.